 |
| Op vakantie in Polen met Emilka en Roy |
Ik zit in de achtertuin. Zomer en zon. Meer heb ik niet nodig om me goed te voelen. Ik lees een boek en drink een biertje. De koperen tuin van Simon Vestdijk, de Avonden van Simon van het Reve of alle verhalen van Maarten 't Hart. Ik voel me vrij. Niemand die me dwingt. Ik kan doen en laten wat ik wil. Geen geld, maar ook geen verplichtingen. Ik verveel me geen moment. Altijd wel wat te doen. Een zee van tijd. Even naar binnen gaan om m'n verbrande kop met koud water af te spoelen. Terug dan naar mijn ideale plekje in de zon en denken aan m'n kindertijd, toen ik verliefd was op juffrouw Roos van de derde klas van de Sint Antonius school. Ze zag er in mijn ogen zo verleidelijk uit in haar opwaaiende zomerjurkje en met haar overdreven opgemaakte gezicht. Om haar huid te kunnen raken moest je door drie verschillende lagen make-up. Juffrouw Roos kon streng en aardig zijn. Misschien had ze last van depressies. Ze huilde vaak. Dan zonderde ze zich af, verliet de klas of ging als een klein kind in de hoek staan, met haar rug naar ons toe, zodat je haar tranen niet kon zien, maar wel al het zwart rond haar ogen als ze klaar was. Ze heeft me eens opgetild tijdens een toneelvoorstelling voor de ouders. Ik mocht een halve seconde meedoen. Daar had ik dan maanden voor geoefend. Dat ik opgetild werd door juffrouw Roos vergoedde veel. Ze sloot haar armen om mijn middel en trok me langs haar lichaam omhoog. Mijn hoofd steeg boven haar borsten uit zodat ik over de kinderkopjes heen de duistere zaal in kon kijken waar ik geen flikker zag. Niet het knappe meisje van de zesde klas, die ieder die het maar wilde opmaakte en daarbij met haar vingers aan je gezicht kwam, niet de dikke Taptoe- en Okki stripboeken, die je boven in een van de fel verlichte klaslokalen kon bekijken, niet de drukte in de zaal of het feit dat m'n ouders voor de eerste keer speciaal voor mij naar de school waren gekomen, maar de handen, armen en het zachte, meegevende lichaam van de sterk naar parfum riekende juffrouw Roos hadden die avond de meeste indruk op mij gemaakt.
In de eerste klas van de Mavo onderging ik een soortgelijk geluksgevoel. Ik had een onweerstaanbare belangstelling voor de juffrouw Nederlands, die ook Franse les gaf. Natuurlijk was ze jong en mooi, maar was daarbij tevens in het gelukkige bezit van een stel schitterende borsten. Soms kwam ze achter me staan om te kijken of ik mijn lesje goed had geleerd. Op een keer boog ze zover over me heen dat ik haar borsten op mijn schouders voelde rusten. Van de nodige aandacht mijnerzijds was natuurlijk geen sprake meer. Ze scheen wat uit te leggen, maar ik voelde alleen maar die borsten, de warmte van haar gezicht. Haar donkere krullen kwamen tegen mijn wang en haar warme asem ging als een balsem langs mijn oren, neus en wangen. Totaal ontredderd liet ze me achter om een ander jongetje gelukkig te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten