vrijdag 18 februari 2011

De koffiejuffrouw

Op school had ik niet veel succes bij de meisjes, maar dat was mijn eigen schuld, ik durfde nooit wat. Sylvia vond me leuk en Els ook. Bij feestjes zoenden ze me boven op mijn mond en ontdekte ik een nevenfunctie van de tong. De meisjes waar mijn belangstel­ling naar uit­ging kreeg ik helaas niet. Ik was verliefd op Colette, maar durfde haar nauwelijks te bena­deren. Het vriendinnetje van Colette heette Anneke en was een fraai gemodelleerd sletje van veertien, die haar klasgenootjes in rijp­heid verre overtrof. Zo had ze evengoed het vriendinnetje van de leraar kunnen zijn.
Bij een driedaags schoolreisje nodigde ze 's avonds alle jongens van de klas uit om bij haar in bed te komen en te doen wat ze altijd al van plan waren te doen in hun jongensdromen. De meeste jonge­tjes maakten gretig gebruik van dit eenmalige aanbod, maar ik durfde weer niet.
Na mijn schooltijd ging ik in Rotterdam op een verzekerings­kantoor werken. Het werk in­teresseerde me minder dan de kof­fiejuffrouw, die twee keer per dag langs kwam. Aandachtig bestudeerde ik haar opvallende achterwerk gedurende de veertig koppen koffie, die ze voor de afdeling Collectieve Verzekerin­gen III diende uit te schenken. En een paar uur later kwam ze terug voor de thee. Terwijl de afdelingschef mijn wazige blik observeerde fantaseerde ik allerlei indrukwekkende posi­ties met de koffiejuffrouw, die maar een paar jaar ouder was als ik en een mooi, iet­wat breed gezicht had. De afde­lingschef riep me na een aantal weken bij zich en vroeg waarom ik regelmatig een kwartier lang voor me uit zat te staren. Ik kon er geen plausi­bele verklaring voor geven en beloofde hem mijn werk voortaan met meer concentratie ter hand te nemen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten