Zaterdag, 17 april 2004
De Turken en Marokkanen stonden in de starthouding. Het was nog geen acht uur, maar vol verwachting wachtten ze op het luiden van de klok. Ik was zojuist gearriveerd bij de Hervormde Kerk van Rozenburg. Met moeite had ik mijn auto een heel stuk van het kerkterrein weten te parkeren. De ingang en de straat voor de kerk waren natuurlijk allang geblokkeerd door de allochtone medemens, gek op meubels en elektroniek. Toen de klok luidde stormde ze naar voren en terwijl ik het een en ander met verbazing bekeek zag ik hoe ze stereotorens van de kraam rukten waarbij ze nauwelijks rekening hielden met de verkoper, de stekkers. de bedrading of de prijs van de electrische spullen. Pas later zouden ze gaan onderhandelen en natuurlijk een belachelijk lage prijs bedingen. Eigenlijk moest ik met hen meespringen, me begeven in de kluwen vechtende Marokkanen, omdat ik van plan was een versterker en tuner voor de winkel aan te schaffen, maar het fanatisme van al die kleine handelaartjes om me heen deed me besluiten maar even te wachten. De kraam was na een paar minuten leeg op een oude versterker uit de jaren zeventig na, die ik dan voor twee euro kocht. Daarnaast werd ik de trotse eigenaar van twee antieke boxen, die ik met veel pijn en moeite naar de auto bracht. Na drie keer lopen was mijn hemd en overhemd kletsnat en had ik helemaal geen plezier meer in mijn werk. Snel reed ik naar huis waar ik me omkleedde en samen met Asia het tweede deel van de operatie Rommelmarkt Immanuel kerk ten uitvoer bracht. Daarna ging ik naar de winkel waar ik helaas niets verkocht.
‘s Avonds brachten we een bezoekje aan de volkstuin en gingen later op de avond naar de Pico-bar waar Roy achter de bar stond en hoopte zoveel mogelijk klanten te bedienen. Het was er drukker dan de keer toen Emilka en Mirjam bardienst hadden in het kader van een wedstrijd. Paweeta, het zusje van Roy en dus eigenlijk mijn nichtje sinds de adoptiemoeder van Roy en Paweeta de dochter is van mijn vaders zus, had al aardig wat gedronken. Nog later op de avond, maar toen waren Asia en ik weer thuis, kotste ze zichzelf en de bar onder.
Ofschoon ik nog veel moest hoesten en eigenlijk nog steeds verzwakt was van een vrij langdurig aanhoudende verkoudheid danstte ik aan het eind van de avond de sterren van de hemel in onze woonkamer. Opnieuw werd ik kletsnat van het zweet (de derde keer vandaag, duidelijk een teken van zwakte en weinig weerstand). 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten