Help, mijn man is een klusser

10 JANUARI 2000, MAANDAG

Gisterenavond keken Asia en ik naar de serie Quee­nie, die ik bij de videotheek had gehuurd, bestaan­de uit vier banden, elk van zo'n uur. Het geluid was slecht, de film heel matig, maar het laatste deel ging redelijk, wat betreft het geluid dan. Toen ik vanmiddag rond kwart over één de Videotheek binnenstapte was er niemand aanwezig, behalve het vrien­delijke, roodhari­ge meisje, medewerkster van de Videotheek, die zich het heen en weer schrok toen ze mij in de gaten kreeg. Ze was zo in haar eigen gedach­ten verdiept bij het wegruimen van een paar videobanden in de horror- en pornohoek dat ze mij niet hoorde binnenkomen en toen ze zich omdraaide en mij ineens vlak voor haar zag meende ze wellicht oog in oog te staan met Freddie Krueger of zoiets. Ze schrok zo hevig dat ik er zelf ook van moest schrikken. Daarna moesten we lachen en excuseerde ik me voor mijn onbedoel­de sluipgedrag.

Ik probeer mijn voornemens te realiseren (geen alcohol door de week en minimaal één uur per dag aan studie besteden; nieuwe plannen bedenken en ze daadwerkelijk uitvoeren; verandering van gedrag: bijvoorbeeld royaler en gemakkelijker, we zien wel waar het schip strandt en meer van die onzin), maar om ver­schillende redenen heb ik het daar nogal moeilijk mee. Ten eerste blijf ik veel te lang in bed. In principe is het geen probleem om bijvoor­beeld van elf tot twaalf te studeren, zodat ik daarna nog genoeg tijd over heb om allerlei klusjes in huis te doen. Echter, net als de voor­gaande dagen sta ik belache­lijk laat op, meestal gevolgd door Asia, die 's morgens nog slaperiger is als ik en ook geen problemen heeft met uitslapen. Ik had vanmorgen om half zeven de wekker gezet. Emilka zou weer, na twee weken van vakantie, naar school moeten en ik had geen zin haar naar Spijke­nisse te brengen, wanneer ze zich zou verslapen. Emilka verliet haar bed om één minuut over half zeven, zodat ik het alarm op m'n wekker afzette en de slaap probeerde te vatten.

's Middags ging er veel tijd verloren aan het installeren van een nieuwe lamp in de badkamer. Normaal zou het een fluitje van een cent moeten zijn, even een paar pluggen in het plafond, schroeven erdoorheen en klaar is Kees, maar dan werd buiten de waard omgerekend. Zoals gewoonlijk ging alles mis wat er mis kon gaan en verloor ik meer dan eens de schroefjes uit m'n handen en mijn geduld. Een paar van die krengen verdwenen onder de wasmachine, terwijl de pluggen bij reeds een lichte druk door het zachte plafond schoten (een plafond dat uit hard­board leek te be­staan). Einde­lijk, na een uur of zo, had ik het karwei geklaard en hing de

lamp aan het plafond, maar echt tevreden waren Asia en ik niet, toen we het licht aandeden. Aan de binnenkant van het gebolde glas zit een soort geel-oranje laagje waardoor er vrij weinig licht naar buiten kan schijnen zodat onze badkamer eruit ziet als in een psychedelische film. Morgen zal ik waarschijnlijk weer de oorspronkelij­ke bol terug­plaatsen.